miércoles, 16 de julio de 2008

Vivir o sufrir¿?

Hoy es un día de esos en los que le doy vueltas a mi cabeza una y otra vez, una y otra vez...
He echado un vistazo al pasado, un pequeño repaso a mi vida... No consigo recordar cuando empezaron a ir mal las cosas ni porqué! Una mala decisión? Estar en el sitio justo en el momento apropiado? Quien sabe, yo prefiero pensar que fue el destino que lo cruzó en mi camino, no quiero creer que solo fue un error.
Por mas que pienso y miro atrás, en el tiempo, no logro recordar cuando las cosas me empezaron a ir bien, cuando empezó todo a cambiar, cuando empecé a ser yo de nuevo.
Creo que cada una de las personas que me han demostrado afecto, cariño o simplemente interés me ha hecho volver poco a poco hasta ser la que soy, que no es otra que la que ya fui, puede que mi aspecto no sea el mismo, es verdad, me he deteriorado! Pero mi esencia es la de siempre, solo fue un paréntesis en mi vida, un agujero negro, un lapsus, algo que olvidar, o no, no lo olvidemos, mejor recordarlo para no caer de nuevo en ello!!

Dios! años me ha costado reconocerlo! miedo... vergüenza... tantas emociones mezcladas que ya eran una sola!

SI, yo soy una de esas, una afortunada al fin pues otras no lo pudieron gritar! Yo seguí mi vida, a trancas y barrancas de acuerdo, pero seguí con ella, y ahora estoy aquí, viva, a veces feliz, a veces no, pero quien es siempre feliz?¿
Me pegó, me humillo, me denigró, de rebajó, en resumen esa palabra que tanto cuesta pronunciar... ME MALTRATO pero no pudo conmigo! sigo aquí... y no me pienso ir!

5 comentarios:

Marta dijo...

EVA
Mai no trobo les paraules, quan es tracte de maltractements.
Nomes et puc dir que jo las he viscut a casa de petita...i aixo marca de per vida.
A vegadas tracto de trobar raons(alcholisme, en el cas del meu pare), pero la veritat es que no ni han de raons...es te que ser molt fill de puta per pegar algu i, mes si es la persona que dius estimar.
M'estic contenta de que les tevas feridas curint amb mes o menys normalitat,afortunada tu que vas seber di PROU.

petonicos, sempre per tu.

Gattaca dijo...

Marta... no se molt be que dir-te, però no en preocupa gaire, dons se que entendràs perfectament el que vull dir, el que sento...

El passat, es això, passat! Culpables?¿ pot ser una mica tots, pot ser només les circumstancies... saps?¿ en dona una mica igual de qui sigui la culpa, l'importat es el que tu has dit, he dit prou, un prou que implica un "mai mes", un jo no ho mereixo, un prou que vol dir fins aquí hem arribat!

Se que saps que els ulls s'omplen de aigua salada quan es toca el tema, tema dolorós, però vulgui o no present moltes vegades en la meva vida...
Et vull dir Marta, que si algun cop t'has culpat a tu o a ella... oblidat! la culpa es només d'ell i de ningú mes, ell bevia, ell aixecava la ma... tu no, ella no... No es fàcil d'entendre el perquè aguantes, el perquè calles, el perquè consenteixes el que està passant, no es pot explicar amb paraules, es un còctel mortal de por, amor, si amor, dolor, i dependència tan gran que ni la mes destructiva de les drogues pot superar...

En fi Martona... Ja saps que vull dir oi?¿

Un petó i una abraçada me forta del habitual per tu.. per mi...

Xarnego dijo...

Gattaca, Eva,
Que puc dir, m’has deixat mut,
no soc ningú per saber o dir
el que tu has passat,
millor dit: el que les dos heu passat.
Força i endavant, passar pagina.
Salut et llegeixo.

Sara dijo...

Gattaca
me he quedado sin saber que decir.
Yo venia a presentarme y me encuentro con esto..solo puedo decir que tienes todo mi apoyo.
Un saludo.

Mencía dijo...

Valiente.
Toda mi admiración y un montón de besos.